Ne't pòts pas arrevirar
Qu'espias los gaves
junhe's au confluent
Las aigas egaus au còr
que't hargan l'anar.
Que t'encaminas
de cap a la mort
N'ei pas bahida hèra navèth
Que comencè bèth temps a, lo viatge
mei de miei sègle...
Que's ditz que ne't poderàs pas
har seguir las riquessas
qu'as amassadas
Totun que mias au non-arren
la tua coneishença deus usatges
deus mòdes de har
de çò de hèit
de la lenga
la tua vision deu víver
Que't carrejas tot un tròç
de l'univèrs a desparéisher
Dèisha abans de partir
los traç deus mots
qui desbromban las generacions
Dèisha abans de partir
l'emprenta de la tua memòria
Dèisha abans de partir
la fòrça de las tuas emocions
Dèisha abans de partir
la tua sudor, pèrlas
sus las regas deu temps
Dèisha abans de partir
ua bohada
entà deishudar lo monde.
Dèisha abans de partir, lo semen.
Arrés ne poderén pas díser
uei, çò qui'n lhevarà.
la pretencion d'i ajustar?
Quau paraula e poderem aver
solament l'espectacle de l'univèrs.
De hèit, ací n’ei pas arren mei
e s'ei horaviada la poesia.
que'vs serà aisit de compréner quin hens aqueth viatge
e se's pòt de concéber la qualitat de la metafòra
com la vita vitanta sus la 9
tà hicà's en orbita, quauquarren
e hornir enfin la celeritat de liberacion
truvèrsar las espessors de l'atmosfèra
e pojar tau cèu, esglachat per la pesantor
negar la Tèrra de hum blancós
e lo cap, de bruma, que'vs cau
Au desvelh, l'abitacle plenh de vapor
de mort ensaunejada n'ei pas mei aisit.
pr’amor que tirà's d'aqueth estat
de l'atmosfèra terrèstra, qu'ei bahida
qui's darrigan dab tant de mau
e se'vs parli d'aqueras anticas fusadas
Lo cicle d'ivernacion que se m'ei acabat ger
Tan preciosa com desbrombada.
Imatges vielhs, memòria d'ua tecnologia
ne pòt pas mei seguir.
perdut hens la vòuta blava que nada camera
tà vàder au cap d'ua pausa, un punt
e qui gaha chic a chic mei de celeritat
escobant tot suu son passatge,
sus tota l'estenuda de la Tèrra
d'un gran crum blanc qui sembla espandí's
qu'un sèxe a l'espèra deu plaser, dab la deflagracion
de non pas créder, mei dreta enqüèra
qui's darrigan deu sòu dab ua lentor
quilhadas sus las rampas de lançament
Qu'avem vist filmes d'aqueras fusadas primas
de l'òmi, deu començar de l'èra espaciau.
Qu'èm estats assabentats deus permèrs pas
lo centre. Qu'avem deishat l'elipsi.
La nosta consciéncia que s'i desplaça tostemps
desplegada sus la linha d'un temps imaginari.
la nosta istuèra, trajectòria hens l'univèrs
De la copòla enlà, que s'i pòt léger
de l'univèrs.
Pèira getada hens la nueit enqüèra infinida
e qu'èm sols
Lavetz, qu’aubrim los uelhs, n'èra pas sonque un saunei
de's mesclar a la estelas puish, a las tenèbras.
partatjar un chic de calor e d'umanitat abans de halar,
e de la diaspòra, lhèu tà ajudà'ns
tà plenhar las mancas de l'istòria deu desastre
e'ns vien costejar ua pausa, lhèu tà balhar navèras
qu'ua nau mei recenta, d’ua tecnologia avançada
A còps, asseduts a l'observatòri, que'ns figuram
lo qui ne se'n torna pas jamei tà casa.
que ne podem pas sonque ajustà'i un navèth
tant d'Ulisses e ns'an mercat l'imaginari terrèstre
Sus la 9 l'Odissèa qu'ei vaduda lo noste mite fondator
Lo viatge qu'ei lo tèma mei popular deus archius.
e nos-autes tanben que despareisharam abans d'arribar.
los qui èran au depart e qu'avem deishats en camin
La mort que'us a hèit carà's a tot jamei
hens los paisatges d'esteladas infinidas.
Lo lent desplaçament de la 9 a l’escur
Lo viatge, la soleta causa a la quau èm acostumats
a tota segonda que ns'esluenham de l'origina.
Lo sacrifici deu temps qu'ei dedicat au viatge