COLLAPS

la pretencion d'i ajustar?
Quau paraula e poderem aver
solament l'espectacle de l'univèrs.
De hèit, ací n’ei pas arren mei
e s'ei horaviada la poesia.
que'vs serà aisit de compréner quin hens aqueth viatge
e se's pòt de concéber la qualitat de la metafòra
com la vita vitanta sus la 9
tà hicà's en orbita, quauquarren
e hornir enfin la celeritat de liberacion
truvèrsar las espessors de l'atmosfèra
e pojar tau cèu, esglachat per la pesantor
negar la Tèrra de hum blancós
e lo cap, de bruma, que'vs cau
Au desvelh, l'abitacle plenh de vapor
de mort ensaunejada n'ei pas mei aisit.
pr’amor que tirà's d'aqueth estat
de l'atmosfèra terrèstra, qu'ei bahida
qui's darrigan dab tant de mau
e se'vs parli d'aqueras anticas fusadas
Lo cicle d'ivernacion¹ que se m'ei acabat ger

Tan preciosa com desbrombada.
Imatges vielhs, memòria d'ua tecnologia
ne pòt pas mei seguir.
perdut hens la vòuta blava que nada camera
tà vàder au cap d'ua pausa, un punt
e qui gaha chic a chic mei de celeritat
escobant tot suu son passatge,
sus tota l'estenuda de la Tèrra
d'un gran crum blanc qui sembla espandí's
qu'un sèxe a l'espèra deu plaser, dab la deflagracion
de non pas créder, mei dreta enqüèra
qui's darrigan deu sòu dab ua lentor
quilhadas sus las rampas de lançament
Qu'avem vist filmes d'aqueras fusadas primas
de l'òmi, deu començar de l'èra espaciau.
Qu'èm estats assabentats deus permèrs pas
lo centre.          Qu'avem deishat l'elipsi.
La nosta consciéncia que s'i desplaça tostemps
desplegada sus la linha d'un temps imaginari.
la nosta istuèra, trajectòria hens l'univèrs
De la copòla enlà, que s'i pòt léger