COLLAPS

Mei de sang hens la tèrra
qu'au còr deus còrs qui baten

La lua ahuecada que's cara
Que nevan mots en cendres
Lo miralh que s'estupa
e nat rebat de nada vutz
ne luseish suu veire escur.

Lòcs e istòria qu'an halat
espacis e temps qu'an huejut
e n’arreconeishi pas arren.

Ne sèi pas se soi un auburi
sus la mia tèrra
o s'ei era un hantauma
devath los mens pès.

Que'm vedi la man
passar au truvèrs de l’arbo
o l'arbo au truvèrs de la man.

S'ei la celeritat qui balha
a l'aire la sua consisténcia
e devi anar de cap a
la de la lutz
entà'n tornar sentir
la rusca rugosa?